حافظ

الا يا ايها الساقي ادر کاسا و ناولها


که عشق آسان نمود اول ولي افتاد مشکل‌ها

ز تاب جعد مشکينش چه خون افتاد در دل‌ها
به بوي نافه‌اي کاخر صبا زان طره بگشايد
جرس فرياد مي‌دارد که بربنديد محمل‌ها
مرا در منزل جانان چه امن عيش چون هر دم
که سالک بي‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها
به مي سجاده رنگين کن گرت پير مغان گويد
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها
شب تاريک و بيم موج و گردابي چنين هايل
نهان کي ماند آن رازي کز او سازند محفل‌ها
همه کارم ز خود کامي به بدنامي کشيد آخر
متي ما تلق من تهوي دع الدنيا و اهملها
حضوري گر همي‌خواهي از او غايب مشو حافظ

ببين تفاوت ره کز کجاست تا به کجا
صلاح کار کجا و من خراب کجا
کجاست دير مغان و شراب ناب کجا
دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا
چه نسبت است به رندي صلاح و تقوا را
چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا
ز روي دوست دل دشمنان چه دريابد
کجا رويم بفرما از اين جناب کجا
چو کحل بينش ما خاک آستان شماست
کجا همي‌روي اي دل بدين شتاب کجا
مبين به سيب زنخدان که چاه در راه است
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا
بشد که ياد خوشش باد روزگار وصال
قرار چيست صبوري کدام و خواب کجا
قرار و خواب ز حافظ طمع مدار اي دوست